Dag 6

Dag 6: 210707
We besluiten de door Willem voorgestelde route vandaag niet helemaal te volgen: het is een flink eind terug en er staat voor vandaag weer een lange route gepland, dus Hengifoss (weer een waterval) zullen we helaas niet zien. We zijn al aardig gaar van het vele rijden, dus vandaag willen we eigenlijk wat minder kilometers maken. Het wordt echter toch nog een heel eind. Eerst rijden we door de hooglanden met eindeloze vergezichten over het landschap. En we spotten elanden!! Eentje wil voor ons poseren, aardig van hem!
Het is flink doorrijden door dit eenzame landschap. We zijn weer helemaal alleen op de wereld. Net als gisteren heel weinig verkeer, heel weinig huizen en al helemaal geen dorpjes. Dan krijgen we onze eerste flinke regen. De dag begon met volop zon, maar nu moet de ruitenwisser aan! Om ons heen eerst kale, bemoste bergen, wat grasbegroeide bergen en daarna grote lava-velden, soms oud (bemost met wat gras) soms vrij recent (zwart, kaal). Eigenlijk is er niets behalve de weg waarop we rijden, vele kilometers lang. Geen huis, geen menselijke activiteit te zien, alleen af en toe een paar schapen. Eindelijk, het is al volop middag, bezoeken we een oude krater, de Hrossaborg. Hier is ook het begin van de F-weg naar de beroemde berg Herdubreid (tafelberg), maar die is voor ons ontoegankelijk. We rijden er toch een klein stukje op om de Hrossaborg te kunnen bereiken. De oude krater stelt niet zoveel voor maar het is een spannend ritje en een lekkere, welkome wandeling na de lange zit.
Gelukkig komen we daarna al snel bij Krafta: een vulkanisch zeer actief gebied dat we al van ver herkennen aan de rookpluimen. Omdat het nog regent gaan we eerst op bezoek bij de geothermische centrale. We krijgen een privé-rondleiding van een aardige gids (metal-fan!). Daarna bezoeken we het vulkaangebied. Voor een deel is het nog heel recent: de laatste uitbarsting was in 1984! Het borrelt en stoomt nog aan alle kanten: spannend om daarover rond te lopen! We nemen alle tijd om in dit bijzondere gebied rond te lopen. Van bovenaf ook een mooi gezicht op de geothermische centrale en het omliggende toevoergebied.
Daarna bezoeken we vlak in de buurt de solfataren: stinkende, kokende en pruttelende modderbronnen. Het stinkt enorm naar zwavel maar is erg indrukwekkend om te zien. Het lijkt wel het oppervlak van een andere planeet!!
Daarna is het nog maar een kort stukje naar onze volgende overnachtingsplaats Vagar aan het meer Myvatn). Daar wacht ons een verrassing: het blijkt een echte werkende boerderij te zijn, met publieksfunctie: vanuit het kleine eetgedeelte annex receptie kijk je zo in de koeienstal. Via glazen muren kan je zien hoe de koeien gemolken en verzorgd worden! Ze serveren er authentiek-zelfgemaakt IJslandseten, allemaal nog ecologisch verantwoord ook. Maar het is lekker en na de eerste schrik (moeten we hier ECHT zijn?!?) blijken de huisjes erg prettig, kortom: hier willen we best drie nachten blijven!